Każda praca wymaga od nas pewnego poświęcenia, jakiegoś doświadczenia. Szukając pracy musimy zastanowić się co chcemy robić i czy aby na pewno nadajemy się do tej pracy. Musimy posiadać chęć nauki, otwartość na nowe rzeczy, szkolić się, aby być coraz lepsi z danej dziedziny.
Jeśli coś lubimy, mamy predyspozycje do podjęcia danego zawodu jest to o wiele łatwiejsze – chętniej się uczymy, praca sprawia nam przyjemność. Dzięki doświadczeniu możemy szybciej wdrożyć się na stanowisko, ale nie koniecznie wymaga od nas tego pracodawca. Być może on zapewni nam odpowiednie szkolenia przygotowujące do zawodu.
Praca w opiece może być szeroko rozumiana jednak na pewno w każdej z dziedzin wiąże się to z otwartością oraz braniem odpowiedzialności za drugiego człowieka.
Sprawując nad kimś opiekę zgadzamy się na to, aby to zawsze on był na pierwszym miejscu. Jego potrzeby, nawyki powinny być dla nas priorytetem. Jeśli opiekujemy się starszą bądź chorą osobą musimy pamiętać o jego zdrowiu. Często opieka nad takimi osobami, może być nawet rozumiana poprzez pomaganie im w czynnościach fizjologicznych co dla niektórych może sprawiać pewien problem. Musimy wziąć na siebie odpowiedzialność za tego człowieka, pamiętać o podawaniu odpowiednich leków, o zabiegach, które muszą być przeprowadzane.
Często opiekunka musi również przygotować tej osobie posiłki, dbać o odpowiednie napojenie chorego. Również trzeba mu zapewniać pewną rozrywkę, grać z nim z gry, czytać książki, rozmawiać. Nie wolno traktować takiej osoby z dystansem, ale pomóc mu czuć się lepiej i dzięki swojej otwartości dać mu poczucie bezpieczeństwa.
Jeśli chodzi o opiekę nad małym dzieckiem, jest podobnie jak wyżej napisałam. Z tym że w opiece nad małym dzieckiem trzeba zapewnić mu ciągłą rozrywkę, naukę przez zabawę. Stajemy się dla dziecka bardzo ważną osobą, która spędza z nim praktycznie większość dnia.
Dziecko powinno czuć się przy nas bezpieczne, powinniśmy poświęcać mu jak najwięcej uwagi, rozmawiać, ale przede wszystkim również słuchać. Jeśli opieka jest nad starszymi dziećmi, trzeba pamiętać o odprowadzeniu ich na lekcje, na zajęcia pozalekcyjne. Pomagać im w odrabianiu pracy domowej. Stajemy się dla nich prawie jak jeden z najważniejszych członków rodziny. Dzieci przyzwyczajają się bardzo szybko, ale bardzo łatwo też stracić ich zaufanie. Dzieciom należy poświęcić sto procent czasu. Jeśli są młodsze – wiadomo, że wszystko ich ciekawi dlatego ciągle pytają ” czemu „, „ po co” – więc musimy znać odpowiedź na ich pytania, aby zaspokoić ich głód wiedzy. To my jesteśmy osobami, do których przybiegną w razie jakiegoś problemu.
Praca w opiece może być trudna, ale niesie za sobą bardzo dużą satysfakcje i siłę. Poświęcając się dla drugiego człowieka możemy zyskać nowego członka rodziny. Nie możemy traktować ich z dystansem, musimy budować zaufanie, ich poczucie bezpieczeństwa, nawiązywać nić porozumienia każdego dnia i pozwolić im czuć się swobodnie przy nas. Nie możemy pozwolić im aby poczuli się odrzuceni, samotni, pozostawieni sami sobie.
